Το τελευταίο διάστημα, στο πολύπαθο τόπο μας, ήρθαμε εις γνώσιν πολλαπλών υποθέσεων που σχετίζονται με διαφθορά. Δήμοι, εφορίες, τελωνεία, κτηματολόγια, υπουργεία, δημόσιοι οργανισμοί τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ, εκκλησία, αστυνομία, γενικά ουδένας θεσμός έμεινε παραπονεμένος και στην απόξω.

Στο Πεκίνο, στη μεγάλη παρέλαση, δόθηκε η δυνατότητα μιας επιβλητικής παρουσίας των δυνάμεων του νέου άξονα. Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Τουρκία και ο Δούρειος Ίππος της Σλοβακίας.

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν και μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Για όσους βέβαια σκέφτονται ορθολογικά. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τη φθορά του κυβερνώντος κόμματος. Αν αυτή η φθορά συνοδευόταν και από την ανάδειξη ενός άλλου κόμματος ως εναλλακτικού φορέα εξουσίας, ουδέν πρόβλημα. Οι κυβερνήσεις άλλωστε είναι σαν τις πάνες. Και πρέπει να τις αλλάζουμε συχνά και για τους ίδιους λόγους.

Στην Ελλάδα είμεθα οπαδοί της ποιότητας. Θέλουμε τα καλύτερα δυνατά επώνυμα προϊόντα, και τα θέλουμε και φθηνά. Διότι προφανώς το επώνυμο προϊόν ανήκει στην κατηγορία των βασικών αγαθών τα οποία οφείλει να παρέχει αφειδώς το κράτος στους πολίτες του.

Στην Ελλάδα μπορούμε να τσακωθούμε για το οτιδήποτε. Κάθε τι μας προσφέρει την επιζητούμενη πόλωση. Προφανώς η πολιτική, τα sports ακόμα και η Eurovision. Ζούμε για να διχαζόμαστε. Και μέσα στον διχασμό μας, λησμονούμε βασικές αρχές και αξίες.

Η ανακριτική διαδικασία για τα Τέμπη ολοκληρώθηκε, η δικογραφία συντάχθηκε και μένει να οριστεί η ημερομηνία διεξαγωγής της δίκης. Τι περιμέναμε; Το πόρισμα της πυροσβεστικής για την πιθανότητα ύπαρξης εκρηκτικής ύλης (ξυλολίου από τα Σκόπια και όλα τα συναφή).

Σε μια σύντομη περιήγησή μου στον χώρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είδα μια παλιά διαφήμιση. Η τότε πολιτεία, προετοιμάζοντας το κοινό για την είσοδο του ευρώ στη ζωή μας, παρουσίαζε κάποια ενδεικτικά προϊόντα, που τότε  τα αγόραζες σε δραχμές, και ανέφερε την αξία που θα είχαν σε ευρώ. Ο συντάκτης του post, προφανώς προοδευτικών προσεγγίσεων μας καλούσε να δούμε τη τιμή του σουβλακίου και να δούμε τι είχαμε και τι χάσαμε. Όχι δραχμή, φλουρί Κωνσταντινάτο. (https://t.co/W9xGwWE2Kq" / X)   

Η Ελλάδα έχει ένα υψηλό χρέος και πρέπει να το μειώσει, τουλάχιστον να μην το αυξάνει. Αν ονομαστικά παραμένει σταθερό, θα μειωθεί μέσω της ετήσιας ανάπτυξης. Αν έχει ελλείμματα, θα πρέπει να δανείζεται, άρα να το αυξάνει. Επίσης θα πρέπει να το αυξάνει, αν το πρωτογενές της πλεόνασμα δεν επαρκεί για την πληρωμή των τόκων.

Το μεταναστευτικό είναι και θα παραμείνει το φλέγον θέμα στη Γηραιά Ήπειρο και όχι μόνο. Και προφανώς, ως φλέγον θα αντιμετωπίζεται και στη χώρα μας, η οποία άλλωστε είναι και ένα τσιγάρο δρόμος από τις μεταναστευτικές ροές, είτε αυτές κινούνται από Ανατολή είτε από Νότο.

Το Ελλάς Γαλλία Συμμαχία λίγο πολύ το ξέρουν όλοι. Ακόμα και στα αυτιά των νεότερων, λογικά με κάποιον τρόπο θα έχει φτάσει. Παλιό σύνθημα, διαχρονικό, ενίοτε επίκαιρο. Ακόμα και στην Eurovision, όταν στέλναμε εκεί στα 80's - 90's κάποιο ανεπίδεκτο κριτικής τραγούδι, η Γαλλία κάτι μας έδινε. Δεν είχαμε ακόμα δίπλα μας το βαρύ πυροβολικό της Κύπρου.

Εδώ και λίγα χρόνια, έχει αναπτυχθεί στον πολύπαθο τόπο μας ένα νέο κίνημα. Είμεθα χώρα κινηματιών, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε. Το κίνημα αυτό έχει αυτοκληθεί ως "Κίνημα των Ελεύθερων Παραλιών". Ο στόχος του; Να παραδοθεί το σύνολο των εν Ελλάδι παραλιών στους πολίτες, άνευ της οιασδήποτε συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στην εκμετάλλευσή τους, με υπηρεσίες εστίασης.

Δεν γνωρίζουμε αν ο κος Τσίπρας θα ονομάσει το νέο του κόμμα Πατριωτική Παράταξη Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΠΑ.ΠΑ.ΡΙ.Α), θα τολμούσαμε όμως να υποθέσουμε πως μια τέτοια ονομασία δεν θα ήταν προϊόν εισήγησης διάσημης πολυεθνικής εταιρείας rebranding.